On Spot
Ένα βιβλίο για τους Cramps –το γκρουπ που γεφύρωσε 20 χρόνια rock ’n’ roll (Elvis, rockabilly, surf, garage punk, proto punk, glam rock, british punk), μπλέκοντάς το με διάφορες υποκουλτούρες που σχετίζονταν με τα κόμικς, τα αμερικάνικα b-movies των 50s κ.λπ., μεταφέροντάς όλο αυτό το «πακέτο» στα eighties και πέρα απ’ αυτά–, κυκλοφόρησε στο τέλος της περασμένης χρονιάς (Νοέμβριος 2023) από τις Εκδόσεις στο Περιθώριο. Ο τίτλος του; “Stay Sick, Turn Blue!”.
Tο Babylon's Burning είναι μια πρωτοποριακή, περιγραφή του πανκ ροκ, ένα από τα πιο σημαντικά και διαρκή μουσικά κινήματα στην ιστορία - ένα κίνημα που ειρωνικά χτίστηκε πάνω στον αυτο-αφανισμό. Η καταξιωμένη κριτική του Clinton Haylin υφαίνει απρόσκοπτα τις ζωές διαφορετικών καλλιτεχνών που δεν είχαν από κοινού τη μουσική, αλλά τις εικόνες, τις λέξεις και τις μόδες που απεικονίζονται σε περιοδικά όπως το Creem και το NME. Ήταν ένας ήχος που απέφυγε τους συμβατικούς στίχους, προωθούσε μια gutter μουσικότητα, αλλά περιείχε έντονη ποπ ευαισθησία. Είτε εξερευνούμε το έργο των πρώιμων προγόνων όπως των Suicide, The New York Dolls και τον Patti Smith είτε γράφοντας την πρόοδο των συγκροτημάτων που νόμιμα ανέλαβαν το μανδύα στη δεκαετία του '80 και του '90, ο Clinton Haylin ζωντανεύει τα σκέλη μιας παγκόσμιας τέχνης. Από τους Sex Pistols και το, "Never Mind the Bollocks", μέχρι τα τραγούδια του Kurt Cobain μιας αποξενωμένης νεολαίας, το Babylon's Burning είναι η λαμπρή, διεξοδικά ερευνημένη ιστορία που μια και για πάντα ορίζει τι είναι και τι δεν είναι το Punk.
Οι εμβληματικοί Sex Pistols θα έχουν την τιμητική τους στην μικρή οθόνη σε μια σειρά έξι επεισοδίων βασισμένη στα απομνημονεύματα του κιθαρίστα Steve Jones για το 2018 Lonely Boy: Tales from a Sex Pistol. Danny Boyle (Trainspotting, 28 ημέρες αργότερα, Slumdog Εκατομμυριούχος) ο οποίος θα κατευθύνει και εκτελεστικά τη σειρά, η οποία ξεκινά την παραγωγή το Μάρτιο και έχει τίτλο Pistol
Οι Toby Wallace ως Steve Jones, Anson Boon ως John "Johnny Rotten" Lydon, Louis Partridge ως Sid Vicious, Jacob Slater ως Paul Cook, Fabien Frankel ως Glen Matlock, Σίδνεϊ Τσάντλερ ως Chrissie Hynde, Emma Appleton ως Nancy Spungen, και Maisie Williams ως το πανκ είδωλο Jordan.
Ο Nick Cave εξηγεί γιατί δεν γράφει πολιτικά τραγούδια
Καθώς οι διαμαρτυρίες ενάντια στον ρατσισμό και την αστυνομική βαρβαρότητα συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο, πολλοί καλλιτέχνες έχουν μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσω της αλλαγής στίχων υπαρχόντων τραγουδιών ή της δημιουργίας νέων κομματιών που αναδεικνύουν το τρέχον κλίμα του κόσμου. Ωστόσο, όταν ένας θαυμαστής ρώτησε τον Nick Cave για το γιατί ο κατάλογος τραγουδιών του δεν είναι «πιο ανοιχτά πολιτικά ειλικρινής», ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός, στο τελευταίο του δοκίμιο στο The Red Hand Files, εξηγεί γιατί τα τραγούδια του «είναι στην επιχείρηση να σώσουν την ψυχή του κόσμου." «Τραγούδια με πολιτικές ατζέντες κατοικούν σε διαφορετικό χώρο», έγραψε. «Έχουν λίγη υπομονή για απόχρωση, ουδετερότητα ή αμεροληψία. Στόχος τους είναι να μεταδώσουν το μήνυμα όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρο και πειστικό. Μπορεί να υπάρχει μεγάλη αξία σε αυτά τα είδη τραγουδιών, αλλά γεννιούνται συνήθως από έναν συγκεκριμένο συνδυασμό ακαμψίας και ζήλο, τον οποίο προσωπικά δεν έχω. Τα τραγούδια μου φαίνεται να είναι ανθεκτικά σε σταθερές, άκαμπτες απόψεις. Έχουν, όπως λέτε, ανησυχία για κοινά, μη ιεραρχικά βάσανα. Δεν είναι στην επιχείρηση να σώσουν τον κόσμο. μάλλον είναι στην επιχείρηση να σώσουν την ψυχή του κόσμου. " Ενώ ο Cave αναγνωρίζει ότι κάποια από τη μουσική του μπορεί να «μιλήσει για την τρέχουσα κατάσταση», είναι επίσης καλός αν δεν το κάνουν. «Είμαι χαρούμενος που οι άνθρωποι μπορούν να έρθουν στα τραγούδια μου και - παρόλο που μπορεί να είναι προκλητικοί ή αντιμέτωποι - δεν κηρύττουν και δεν διαιρούνται, και προσφέρονται σε όλους, χωρίς εξαίρεση", έγραψε. Ο Cave τελειώνει το δοκίμιο του λέγοντας ότι δεν έχει πολύ έλεγχο για το ποιοι στίχοι καταλήγουν σε ένα τραγούδι και μάλιστα είπε ότι μάλλον θα μπορούσε να γράψει ένα τραγούδι διαμαρτυρίας. Ωστόσο, εξήγησε, «… αλλά νομίζω ότι, τελικά, θα αισθανόμουν συμβιβασμένος να το κάνω, όχι επειδή δεν υπάρχουν πράγματα με τα οποία είμαι ουσιαστικά αντίθετος - υπάρχουν - αλλά επειδή θα χρησιμοποιούσα τα ιδιαίτερα ταλέντα μου για να ασχοληθώ με κάτι που θεωρώ ότι είναι ηθικά προφανές. Προσωπικά, έχω λίγη διάθεση να το κάνω αυτό. Δεν είναι ακριβώς αυτό που κάνω.
Το ομότιτλο ντεμπούτο από το super group Fake Names - που περιλαμβάνει τους Brian Baker (Minor Threat, Dag Nasty, Bad Religion), Michael Hampton (SOA, Embrace, One Last Wish), Dennis Lyxzén (Refused, International Noise Conspiracy, INVSN) και Johnny Temple (Girls Against Boys, Soulside)
Οι Fake Names πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές του 2016, όταν ο Μπράιαν Μπέικερ και ο Μάικλ Χάμπτον συναντήθηκαν στο σπίτι του Hampton στο Μπρούκλιν για να παίξουν μουσική μαζί, χωρίς προθέσεις πέρα από το ενδεχόμενο να γράψουν ένα ή δύο τραγούδια. Φίλοι από την πρώτη τάξη, οι δύο κιθαρίστες κατέληξαν να γράφουν μια χούφτα τραγούδια εκείνη την ημέρα και στη συνέχεια έκλεισαν τη συνεδρία με μια αυθόρμητη απόφαση να ξεκινήσουν ένα συγκρότημα. Όταν έψαξαν για μπασίστα, ο Μπέικερ και ο Χάμπτον κοίταξαν τον Τζόνι Ναό, έναν συμμαθητή από το δημοτικό τους σχολείο. Αργότερα εκείνη τη χρονιά στο Riot Fest του Σικάγου, τόσο ο Baker όσο και ο Temple είχαν την ξαφνική έμπνευση για να προσλάβουν τον τραγουδιστή των Refused Dennis Lyxzén.
Στο ομώνυμο ντεμπούτο τους, οι Fake Names φέρνουν τη συλλογική ιστορία τους σε μια έκρηξη 28 λεπτών αχαλίνωτης ενέργειας. Συμπαραγωγή από τον Hampton και τον Geoff Sanoff και ηχογραφήθηκε στα Renegade Studios (μια εγκατάσταση της Νέας Υόρκης που ανήκει στον Little Steven Van Zandt), το άλμπουμ αυξάνει τη φυλή των γυμνών οστών τους με μια βαριά δόση power-pop, που εκδηλώνεται καθαρά στο Οι γλυκόπικες μελωδίες της μπάντας και οι άφθονες εφεδρικές αρμονίες.
Αποχαιρετισμός στον μεγάλο Florian Schneider, συνιδρυτή των Kraftwerk, του γερμανικού ηλεκτρονικού δίδυμου που άλλαξε τα πάντα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ακούγεται η μουσική. «Οι Kraftwerk δεν είναι μπάντα», είπε ο Schneider στους Rolling Stone το 1975. «Είναι μια ιδέα. Το ονομάζουμε «Die Menschmaschine», που σημαίνει «η ανθρώπινη μηχανή». Δεν είμαστε το συγκρότημα. Είμαι εγώ και ο Ralf είναι ο Ralf. Και οι Kraftwerk είναι ένα όχημα για τις ιδέες μας. " Όπως είπε κάποτε ο συνεργάτης του Ralf Hütter, ο Schneider ήταν ο «υγιής φετιχιστής» της ομάδας - η μηχανή στο mensch-machine.
Οι Kraftwerk απολάμβαναν πάντα τη φήμη τους ως εγκεφαλικοί τεχνοκράτες. Όταν ο Lester Bangs του Creem παραπονέθηκε ότι η μουσική τους ήταν αντι-συναισθηματική, ο Schneider απάντησε: «Το« Emotion »είναι μια παράξενη λέξη." Κατά κάποιο τρόπο, ταιριάζει ότι όταν το γκρούπ ανακοίνωσε τα θλιβερά νέα για τον θάνατο του Σνάιντερ στα 73, αποκαλύφθηκε επίσης ότι πέθανε πριν από ένα μήνα και θάφτηκε ιδιωτικά - ένας πολύ Kraftwerk τρόπος να το κάνει.
Οι ROLLERS OF BEDLAM είναι ένα συγκρότημα με έδρα το Λονδίνο, εμπνευσμένο από ένα ευρύ φάσμα ροκ μουσικής (κλασικό ροκ, post rock, punk, post punk, psychedelic). Η δημιουργία ενός φρέσκου και μοναδικού ήχου που είναι δύσκολο να συνδυαστεί, με στίχους που αποτυπώνουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις της καθημερινής ζωής και των σχέσεων, οι Rollers, με τη στάση τους στο πρόσωπό σας, μπορούν να περιγραφούν μόνο ως πρωτότυπη ροκ μουσική της σημερινής εποχής.
Michael Hutchence: "Mystify"
Ένα ταξίδι στην καρδιά και την ψυχή του Michael Hutchence, του διεθνούς φήμης τραγουδιστή INXS, ενός πολύπλοκου και ντροπαλού ανθρώπου που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο δημόσιο βλέμμα, σπάνια αποκαλύπτοντας τον αληθινό του εαυτό σε οποιονδήποτε εκτός από τους πολύ στενούς φίλους του. Τα σπάνια αρχεία και οι πληροφορίες από τον Hutchence, τους φίλους του, τους εραστές, την οικογένεια και τους συναδέλφους του απεικονίζουν τη ζωή του από το προβληματικό οικογενειακό του παρελθόν έως την κορυφή του μουσικού στερεώματος αλλά και στα βάθη του μετά από ένα φρικτό ατύχημα στην Κοπεγχάγη που τον απομάκρυνε απο την ικανότητά του να ασχοληθεί με την ξετυλιγμένη προσωπική και επαγγελματική του ζωή.
H Rock είναι εδώ "γυμνή", δυναμική και νοσταλγική!
Ας ξεκινήσουμε με το όνομα. Για να παραφράσω από το επίσημο βιογραφικό τους στο Facebook:
Το Γυμνό Κόμμα(The Nude Party) ξεκίνησε ως συγκρότημα που έπαιζε σε house parties στο Appalachian State University της Βόρειας Καρολίνας. Η μπάντα τζάμαρε με φίλους παίζοντας γυμνή στο σπίτι τους στην λίμνη. Όταν ξεκίνησαν να παίζουν σε διάφορα clubs και λέσχες στην Βόρεια Καρολίνα ονομάστηκαν και επίσημα The Nude Party αν και δέν μπορούσαν πλέον να παίζουν γυμνοί στις εμφανίσεις τους. Έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από τότε και η μπάντα κυκλοφορεί το αυτοβιογραφικό της ντεμπούτο άλμπουμ. Έτσι,"κολλάνε" με το αδέξιο και εντυπωσιακό όνομα της μπάντας και πιθανώς ελπίζοντας ότι το πιθανό τους κοινό θα κοιτάξει το όνομα για να ακούσει τη μουσική τους. Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει αυτό το δυνητικό ακροατήριο, επειδή το The Nude Party είναι ένα πραγματικά δυναμικό ντεμπούτο άλμπουμ.
Musicians or bands are very welcome to send us your job
and be heard on our Radio station!
Contact to our mail:
radioaquarius@musician.org
